De LHBTIQa+ ‘oriëntatie’ gaat over geaardheid. Ook heteroseksualiteit gaat over geaardheid.
Wat maakt dat deze seksuele oriëntaties altijd gesplitst benoemd worden?
Is het verschil maken al trauma?.
Wat ligt hier aan ten grondslag, als we het toch over ge-aard-heid hebben.
Geaardheid zegt toch niets meer en niets minder dan dat je in je eigen aarde wortelt en seksueel dit jouw eigen unieke manier van de meest intieme verbinding weergeeft?
Het is de seksuele identiteit die je als authentiek individu ervaart en hoe je verbonden bent en je verbonden voelt vanuit die intieme identiteit met een ander.
Er ontbreekt in dit rijtje echter een identiteit : de traumaseksuele identiteit : de gewonde seksualiteit.

Het woord ‘traumaseksueel’ en het woord ‘traumaseksualiteit’ zijn woorden die door Peter John Schouten (psycholoog, psychodramaturg, traumaseksuoloog) ontwikkeld zijn.
Decennia lang werken met seksueel getraumatiseerde mannen (en vrouwen) hebben deze termen doen ontstaan en zijn uniek, geborgd in hun betekenis door Peter John Schouten en meer dan veelzeggend.

De traumaseksuele identiteit uit zich ook in het gedrag wat iemand vertoont. Het lichaam toont het gevoel : lichaamstaal.
Net als in de LHBTIQa+ hetero identiteit.
Maar waar onderscheid de traumaseksuele identiteit zich van de LHBTIQa+ heteroseksualiteit?
Gedrag is datgene wat we zien, horen en ervaren bij een ander en hoe we dit koppelen aan onze eigen interne referenties van dat gedrag.
Dit traumaseksuele gedrag heeft zich op identiteitsniveau genesteld in de authentieke identiteit van zijn/haar gast’heer’. En kan er dus    LHBTIQa+heteroseksueel    uitzien in gedrag.
Degene (gastheer/vrouw) met deze traumaseksuele identiteitsuitingen representeert een niet-eigen gedrag en identiteit omdat er geen eigen gezonde ontwikkelde alternatieven zijn ten gevolge van het seksuele trauma.
Dit kan leiden tot een (gedachte) toe-eigening van deze identiteit door dit gedrag te verdedigen uit ‘zelfbehoud’.

Dit is veelzeggend omdat seksueel trauma een verwonding is die toegebracht wordt door een ander.
Omdat een lichaam misbruikt werd door een ander ;   fysiek en emotioneel.
In het misbruik gold de seksuele lust als beloning zonder dat er een gezonde respons-keuze kon plaatsvinden die paste in de leeftijd, tijd en de gender van de waarlijke eigenaar van dit misbruikte lichaam.
Er ontstaat door fundamenteel gebrek aan het gezond verantwoordelijk leren kiezen, een verwondde en gewonde seksuele identiteit met dezelfde LHBTIQa+ heteroseksuele uitingen.
Deze niet eigen geïnternaliseerde identiteit wordt dus de  traumaseksuele identiteit genoemd.

In deze identiteit zijn de persoon en het gedrag niet dezelfde, maar het lijkt er wel op.
De omgeving waardeert het gedrag als eigenschap van de persoon, hetgeen niet klopt.

Dit kan leiden dat iemand zich voor het gemak ‘heteroseksueel’ geaard ‘ benoemd of moeizaam ‘uit een kast moest komen’ omdat een andere vorm van seksuele aarding in jezelf wordt waargenomen.
Voor wie moet je eigenlijk uit een kast komen? Waar dient dat voor? En uit welke kast? Van wie is die kast?
Wie geloofde je toen je deze keuze maakte om uit de LHBTIQa+heteroseksuele kast te komen?
Wat is de impact van je eigen geaardheid?
Waar heb je geleerd wat geaardheid betekent?
Wie zou je zijn als je dit niet zou geloven wat je dacht te geloven?
Heb je wel tijd om ‘ja’ te zeggen tegen en voor de dingen waar je ‘ja’ tegen wilt zeggen?
Welke emoties ervaar je hierbij door ze allemaal tegen het licht te houden
En hoeveel ruimte geef je deze emoties eigenlijk, want ze dienen tot een geheel:
Bang (angst)
Bedroefd (verdriet)
Boos (woede)
Blijdschap (vreugde)
Body needs (honger, dorst, fysiek contact, seksualiteit)

De mens is geschapen als een authentiek wezen en deze authenticiteit vormt zich door verbindingen aan te (leren) gaan met anderen.

Als er in de ontwikkeling van deze authenticiteit naar volwassenheid, in de bedding van het gender (jongen/meisje) , alleen de seksuele lust van de ander er toe doet, ontbreekt de noodzakelijk gezonde stimulus om het vooralsnog onaangeroerde gezonde wantrouwen (keuzes leren maken) te leren ontplooien / ontwikkelen.
Angst wordt wél aangeroerd door degene die deze verwonding bij de ander toebrengt,  in tegenstelling tot het leren aangaan van de absoluut noodzakelijk seksuele verantwoordelijkheid.
Hetgeen weer leidt tot schuld en schaamte bij de getraumatiseerde mens (kind/jongen/meisje/man/vrouw) die zo diep verborgen of toegedekt worden dat seksualiteit schaamteloos wordt of de seksualiteit er soms voor opgeofferd wordt.
Omdat de mens niet zonder verbinding kan slaat dit seksuele geweld  een gat (wond) in de authentieke ontwikkeling. Zowel lichamelijk als geestelijk.
Een verstoorde authenticiteit heeft onverbiddelijke gevolgen voor de verbindingen die het authentieke kind (mens) wil aangaan en verstoorde verbindingen leiden tot chaos in de authenticiteit.
De getroffen authentieke mens wordt afhankelijk van de ander die deze verwonding doet ontstaan.
En waar zit dan de authentieke seksuele geaardheid ? Is het een opgedrongen lust projectie van de dader? Of is het in een ander tijdsperspectief vanuit het dadersperspectief (gedrag en handelingen ) trachten te laten zien wat er niet klopte in leeftijd en geaardheid?
En de middelen die je in de verwonde gereedschapskist hebt kunnen niet anders zijn dan dat wat er in de gereedschapskist is gelegd.
Concluderend ploetert men dus met een beperkte hoeveelheid tools en heeft tegelijkertijd leren ontkennen dat dit beperkend is. Anders zou alles door de mand vallen…..

Past de traumaseksualiteit in het “ LHBTIQa+  /heteroseksuele “ identiteitsrijtje?
Of kan het  een identiteit zijn die onder de LHBTIQa+/heteroseksuele onbewust aanwezig is?
Of ligt het er juist te dik bovenop?
Is het LHBTIQa+/heteroseksuele gedrag werkelijk authentiek of is dit de traumatische identiteit?

Hoe ontdek je dat?
Juist omdat de menselijke ontwikkeling zo vernuftig en complex opgebouwd wordt ontstaan er ‘valse’ verbindingen die het authentieke lichaam en geest wel degelijk herkent als vals maar vooralsnog er geen alternatief voor heeft en zich vooralsnog gelijkstelt aan de identiteit van de ‘dader’.
Maar gelijkstellen en vergelijken zijn totaal verschillende processen!
Het bijzondere is dat elk lichaam dit moment laat zien; elk moment van verwonding zit in het geheugen van het menselijk lichaam en toont zich elke dag.
Omdat een wond wil genezen.
En juist het lichaam leren lezen en schrijven is een van de sleutels naar herstel en van genezing.

Het is het vragen waard: is je geaardheid authentiek.
Het mag en kan echter nooit gelijkgesteld worden dat LHBTIQa+  /heteroseksualiteit een trauma is !
Want er is wel degelijk een oprechte authentieke LHBTIQa+/heteroseksualiteit    én er is misbruik met een traumaseksuele identiteit tot gevolg hebbende.
Beiden horen op het toneel van het menselijk leven om heelheid, herstel en volledigheid te creëren die ieder mens de eigen authentieke vorm van geluk en liefde mag bieden in verbinding met een ander.

Zolang de sociale maatschappij (nog) geen raad weet met het onder ogen komen en de aanpak van seksueel misbruik en geweld én collectief NEE zegt met reden om het trauma, de wond, te omzeilen ten gevolge van onvermogen, dan staat elke vorm van seksuele geaardheid onder druk en weten én ervaren we niet of de seksuele geaardheid een authentieke is.

Immers, we plakken geen pleister op ons hoofd als we onze voet verwonden en we dansen alsof. Dat werkt niet.
Verdoven of uitdoven van een pijnlijke wond helpt als de wond daarmee ook goed verzorgd wordt om te helen.
Verdovende middelen om de pijn niet meer te hoeven voelen omdat er geen andere uitweg lijkt te zijn, zijn her-traumatiserend en schreeuwt om aandacht voor de oorzaak.
En zijn drogerende middelen om zo lang mogelijk de seksuele body needs te willen ervaren ontkenning van de andere emoties of wat..?

De gewonde seksuele identiteit , de traumaseksualiteit, vraagt om gezonde en adequate daadkracht en geen daderkracht.
Inclusieve aanpak met diep respect voor ieder mens. Wederkerig.

Streven en werken aan een diverse, inclusieve  en gelijkwaardige samenleving waarin ieder lichamelijk en geestelijk talent uniek verbonden kan zijn. Ieder in en met eigen identiteit.