Slachtoffers van seksueel misbruik worden nu in tijden van noodzakelijke corona maatregelen beperkt in herstel. En dat is niemands schuld!

Herstel gaat niet over wat misschien niet zo zeer in wat geheim was vooralsnog geheim blijft,  maar wel waar in beginsel ook het punt waarop herstel wordt ingezet ongezien en on-erkend blijft. Seksueel misbruik moet gezien worden om hersteld te kunnen worden. 

En niet slechts door 1 persoon maar ook sociaal maatschappelijk en therapeutisch zeker gezien moet blijven worden.

Alles kijkt nu noodzakelijkerwijs naar corona, een virus als “dader” die dodelijk kan zijn maar niet één persoon is of sowieso een persoon is. Het virus raakt in ieder geval aan dezelfde angst als waar een slachtoffer van seksueel misbruik mee moet leven zolang herstel niet heeft plaatsgevonden. De doodsangst die kan levenslang duren en soms leidt tot suïcide. De doodsangst kent in ieder geval de verslaving (in talrijke varianten) van de verdoving van deze pijn en angst.

Het virus splitst, het lichaam kent en heeft nog geen goed verweer. Daar is een vaccin voor nodig waar de medische wetenschap zeer hard aan werkt om een antistof te ontwikkelen om  het virus-daderschap te ontdoen van haar mogelijke dodelijke kracht. Zodat het lichaam – en de geest - zich weer gezond kunnen herstellen.

Trauma, een splitsing in wat heel was. Trauma  is een daad met een externe oorsprong. Als je in je vinger snijdt is de huid kapot, gesplitst, wat één was is (tijdelijk) verbroken. Dat kun jezelf (per ongeluk of met opzet) gedaan hebben of een ander. Dader, daderschap, daadkracht. Het komt ergens vandaan.

Corona is van niemand, het is ergens ontstaan maar dat blijft gissen. Niemand heeft er patent op. Dat maakt verschil!

Een trauma dat veroorzaakt wordt door een ander kent daderschap.Als je een trauma meemaakt waarbij meer dan in je huid gesneden wordt, dan is de wond dieper. Het raakt ook je geest, de diepere emotie. En kerft je geheugen om een volgende keer alerter, waakzamer, effectiever, efficiënter te kunnen reageren. Zowel lichaam als geest. Pijn is daarom een verdraaid goed signaal, het alarmeert dat de continuïteit verbreekt, dreigt verbroken te worden of verbroken is. Herhaling doet patronen en sjablonen ontstaan en ervaren. Preventief en noodzakelijk voor de voortgang van onze eigen groei en ontwikkeling.

Als er teveel tegelijk gebeurt dan verlamd het systeem. Een auto ongeluk veroorzaakt een file, de boel staat stil. Verlamd. Hetzelfde gebeurd  in ons lichaam, juist in ons eigen lichaam zou ik zeggen. Het lichaam was er voor de auto uitgevonden werd.

Seksueel trauma en viraal besmet zijn met de dader:
Als je als kind een seksueel trauma meemaakt gaat de wereld op z’n kop. Trauma, wat heel was wordt kapot gemaakt door een ander. Met een dader identiteit en niet als een onadreseerbaar virus met alleen een chemische code.

Belangrijk : Seks gaat aan terwijl het nog niet rijp is om “aan” te gaan.

Je eigen NEE is nog niet volwassen en wordt rucksichtslos genegeerd door een ander en vaak nog vergoelijkt en lekkerder gemaakt, aangepaster gemaakt aan de wensen en lusten van de ander. De NEE gaat uit, bevriest.

Natuurlijk, in onze bedding ligt seksualiteit, het is natuurlijk, ons gender is zelfs in de baarmoeder al te zien en tegenwoordig kun je als ouder voor de geboorte al aandacht geven aan het jongetje of meisje dat na 9 maanden geboren zal worden. Negen maanden is de natuurlijke snelheid van onze menselijke ontwikkeling. Het is een natuurlijke identiteit.

Maar het gegeven dat seksualiteit onze bedding is , betekent nog geen fiat om de seksuele functionaliteit en bijbehorende emoties direct te activeren.

Als je een trauma in deze laag van leven hebt dan zoek je levenslang naar de oplossing. De aanwezigheid van de dader is ‘killing”. HOE kom ik ooit weer bij mezelf, WIE ben ik zelf? De dader zit in je zonder dat je dat beseft. Net als een virus nestelt het zich in de gastheer en kan anders niet overleven.

Ware het niet dat het virus niet de identificatie van de dader van seksueel misbruik kent maar alleen virus is die kan gedijen door de aanwezigheid van een gastheer/dame. De seksueel misbruik dader kan ook zonder gastheer gedijen, het betreft een ander soort uitwisseling van processen en een andere identiteit definiëring.

Identiteitsvragen die ontstaan ten gevolge van seksueel misbruik zijn zo complex, verwarrend en geheimzinnig omdat een ander in zijn of haar daderskracht is geweest om een keuze te nemen voor ‘jou’ en die keuze nooit meer ongedaan heeft gemaakt en erger nog: de keuze is een geheim gemaakt!  Ook een verschil met een virus als corona. 

Iemand die hele diepe pijn heeft kent in de oorsprong van deze pijn het te veel, te groot voor één moment te bevatten prikkels, die schreeuwt zonder geluid, zonder woorden om hulp. Maar klinkt in taal vaak niet als hulpvraag. Want de taal ontbreekt.

Als je een betrokkene bent van iets wat je niet gezien of gehoord hebt of mocht worden, HOE geef je dan aandacht aan die stille schreeuw van het slachtoffer? Ook dit is een verschil met corona. Corona is anders, daar zit wel een vorm van taal en symptoom op. Wat maakt dan verband in het slachtoffer zijn van seksueel geweld en een (corona) virus? (dus niet het slachtoffer van het corona virus!)

Corona maakt slachtoffers, iedereen is potentieel slachtoffer.
Seksueel misbruik kent  selectie en er is geen willekeur. Ook niet als je weg toevallig op het verkeerde moment de weg en plek van de dader kruist. Een dader plant zijn of haar  daden. Een corona virus ook maar is niet de keuze van de besmette, vooralsnog kijken “we” = alle mensen naar “het virus” en is geen persoon aansprakelijk.

Herstel:
De kracht is aandacht te geven aan degene die zo onhoorbaar schreeuwt en niet de dader van het seksueel geweld de aandacht geven. Ook zonder de ander als slachtoffer te bedelven onder eigen goedbedoelde adviezen, de behoefte hulp te moeten bieden, maar er wel te zijn en te blijven op een manier waarin weer een keuze kan ontstaan waar die ooit weg geroofd is bij het slachtoffer. Roof niet opnieuw de keuze van het slachtoffer zonder dat je dat in de gaten hebt. Het gaat om de geïnternaliseerde dader als een virus uit het lichaam en de geest krijgen van het slachtoffer. Deze doet dat op eigen kracht en niet door medicatie maar absoluut niet alleen. Dat trek je als slachtoffer niet. 

Medicatie kan een toegevoegd middel zijn om uiteindelijk weer in volledig eigen authentiek zeggenschap = keuzeschap te komen. Herstel is ook geen behandeling maar een intensieve professionele erbij blijven begeleiding. Juist nu zijn slachtoffers van (seksueel) geweld uiterst kwetsbaar.

Alle aandacht staat gericht op maatschappelijke gezondheid, preventie en dient daarmee ons aller gezondheid. Dat is goed, moet  en is noodzakelijk om straks samen (!) een nieuwe continuïteit van samen-leving te creëren. Maar die aandacht naar buiten is een cruciaal verschillend moment in het herstel van seksueel geweld. Want het virus komt van buiten naar binnen, het herstel van seksueel geweld gaat van binnen naar buiten.

Juist deze zogenaamde tegenstrijdigheid buiten-binnen/ binnen-buiten zorgt voor een interne bevestiging van het seksueel geweld daderschapsvirus dat de gastheer (het slachtoffer) niet zonder dit paradoxale virus in leven zou kunnen blijven. 

Omdat dit door de afhankelijkheid van de dader op seksueel levensniveau is ontstaan, zorgt het ervoor dat slachtoffers dénken (en onbewust doen) zoals de dader en dit altijd een afweerreactie van het lichaam én de geest van het slachtoffer heeft en deze het slachtoffer of ziek of verslaafd (= ook oneindig hard werken met alle maatschappelijke complimenten van dien!) of burn out of verlamd (vele variaties) en etc. etc. maakt.

Omdat corona een van buiten naar binnen aanpak MOET hebben, kan dit de trauma-seksuele identiteit van een slachtoffer nog verder doen vastlopen in de complexiteit van de eigen verstoorde identiteit die van binnen naar buiten hersteld moet worden.

Alsof er werkelijk geen plaats is voor wie je echt bent en het ook echt nooit kwijt lijkt te raken. Het zou kunnen leiden tot fatale gedachten, overtuigingen  en (suïcidale) daden én waar leidt dit op den duur naar toe ? Individueel, maatschappelijk, sociaal, economisch? We staan als maatschappij voor een ontzettend grote uitdaging.

Er zijn heel veel seksueel misbruik/geweld slachtoffers en daders m/v. Ook betrokken met en in deze coronale crisis, want niemand is en wordt uitgezonderd. Ik pleit voor intensieve samenwerking vanuit ieders authentieke talent (professionaliteit) om zowel van binnen als van buiten optimaal gezonde omstandigheden, voorwaarden  leidend tot één wordend gedrag in ieder eigen unieke identiteit te creëren. 

Corona er niet in en de dader van het misbruik er wel uit.

Misbruik verkracht namelijk de lust van het eigen leven. Er zijn heel veel seksueel misbruik/geweld slachtoffers en daders m/v.

Corona er niet in en de dader van het misbruik er wel uit.